Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης. Ίσως πρόκειται για τη πιο περπατημένη διαδρομή στο Ζαγόρι, αφού κάθε χρονιά χιλιάδες φυσιολάτρες την επισκέπτονται. Και βέβαια όχι άδικα αφού αν και είναι λίγο κουραστική, στο τέλος κάθε πεζοπόρος αποζημιώνεται για τις προσπάθειες του από τη καταπληκτική ομορφιά του τοπίου της Δρακόλιμνης.

​

Η πεζοπορική αυτή διαδρομή άρχισε από το χωριό μικρό Πάπιγκο (υψόμετρο 978 μ.) και είχε ως πρώτο στόχο, το καταφύγιο της Αστράκας (1921 μ.). Σύμφωνα με τις πινακίδες στο χωριό, ο χρόνος που απαιτείται για να καλύψει κανείς την απόσταση των 5 χιλιομέτρων που χωρίζει το μικρό Ζαγοροχώρι με το καταφύγιο, είναι μικρότερος των 3 ωρών. Ο δικός μας χρόνος ήταν γύρω στις 5 ώρες με τις στάσεις που κάναμε σε κάθε πηγή της διαδρομής. Πρόκειται για τις βρύσες: «Αντακλή» (1178 μ), «Τράφος» (1522 μ.) και «Κρούνα» (1780 μ.), που βέβαια μας είναι άγνωστο αν έχουν όλους τους μήνες νερό.Το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο, συντηρημένο και με συχνή σήμανση.

​

Όταν ξεκινήσουμε τη διαδρομή μας, το πρώτο της στάδιο το περνάμε μέσα από ένα δασώδη μέρος. Γρήγορα όμως το τοπίο απογυμνώνεται αφού πλέον μπαίνουμε στην Αλπική ζώνη της Τύμφης. 

​

Φτάνοντας στο καταφύγιο και μετά από την απαιτούμενη στάση για μερικές ανάσες, απολαύσαμε την κουζίνα του με έναν ελληνικό καφέ και γλυκό του κουταλιού για περίπου 2 ώρες. Συνεχίζοντας, μπήκαμε στο τελευταίο στάδιο της πορείας μας (απόσταση περίπου 3 χιλιομέτρων). Το μονοπάτι μας για λίγο κατηφόρίζε ως την «Ξερόλουτσα» και στη συνέχεια ανηφόριζε ως την Δρακόλιμνη. Το δυσκολότερο ίσως τμήμα της διαδρομής μας. Η απότομη ανηφόρα ξεκίνησε για περίπου μισή ώρα όπου κατέληξε σ΄ έναν από τους ποιο όμορφους προορισμούς της Ηπείρου, τη Δρακόλιμνη της Τύμφης (2050 μ.).

​

Εκεί κατασκηνώσαμε για ένα βράδυ με φύλακα έναν πανέμορφο λευκό σκύλο (Τρέκ), ο οποίος μας ακολούθησε από την αρχή της πεζοπορίας μας. Και βέβαια δεν κοιμηθήκαμε το βράδυ διότι ο Τρέκ γάβγιζε όλη τη νύχτα μυρίζοντας και ακούγοντας διάφορα.

​

Ξυπνώντας το πρωί γύρω στις 06:30 ασκήθήκαμε στην Τέχνη του Τσι Γκόνγκ και του Τάιτσι εισπνέοντας τον αλπικό αέρα του βουνού. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, πακετάραμε και ξεκινήσαμε την επιστροφή.